"όταν θάβεται η αλήθεια φυτρώνουν ψέματα"

Άκου φιλαράκο !

Το να λες πως είσαι αληθινός, ενώ έχεις δημιουργήσει μια ψεύτικη ευτυχία ~είναι θέμα_

Το να λες πως είσαι ηθικός ενώ κρατάς ανθρώπους γύρω σου εώς ασπίδες-αδιαφορώντας για τα συναισθήματα τους~ είναι θέμα_

Το να λες πως είσαι ευτυχισμένος ενώ τα βράδια δε μπορείς να κλείσεις μάτι από τις αμφιβολίες~είναι θέμα_

Το να λες πως είσαι έξυπνος, ενώ επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη~είναι θέμα_

Το να ρίχνεις τις ευθύνες στους άλλους, ενώ είσαι Κύριος του εαυτού σου και της ζωής σου~είναι θέμα_

Το να δίνεις ελπίδα σε ανθρώπους, ενώ ξέρεις βαθιά μέσα σου πως δεν έχουν θέση στη ζωή σου~ είναι θέμα_

Το να πετάς ευκαιρίες μόνο και μόνο για να ικανοποιήσεις τον εγωισμό σου~είναι θέμα_

Το να μην παίρνεις στα σοβαρά την μοναδικότητα της κάθε στιγμής και την αξία του σήμερα και να αναβάλεις τη ζωή σου για "αύριο"~ είναι θέμα_

Το να σηκώνεσαι το πρωί και να ζεις άλλο ένα πείραμα, ενώ θα μπορούσες να ζήσεις την ΖΩΗ σου~ είναι θέμα_

Το να ζεις με αντικατάστατα και να βολεύεσαι στα εύκολα, ενώ πετάς την "δύσκολη ευτυχία σου"~ είναι θέμα_

Γιατί φιλαράκο... η πόρτα της ευκαιρίας δεν είναι ποτέ κλειδωμένη...Λίγοι όμως μπαίνουν μέσα επειδή οι περισσότεροι φοβούνται να γυρίσουν το πόμολο.

Φοβούνται για το τι θα αντικρίσουν Αν ανοίξουν αυτή την πόρτα... Και μένουν αιώνια σε αυτό το ΑΝ... αιώνια δειλοί,αιώνια μπερδεμένοι, χαμένοι στην δική τους πραγματικότα, στο δικό τους κόσμο που θα μπορούσε να ήταν τόσο γλυκός τόσο ονειρικός* και όμως η αμφιβολία, το σκοτάδι, ο πόνος ,ο φόβος τους νίκησε, επικράτησε και επιβλήθηκε με την πρώτη ευκαιρία.

Έτσι φιλαράκο... μου θυμίζεις δείνο σκοπευτή που χάνει το κέντρο του στόχου, από καπρίτσιο... Διαφωνείς???

αργοπεθαίνεις γιατί... οι άνθρωποι πεθαίνουν τελικά...πεθαίνουν τη στιγμή που απαρνιούνται τα όνειρα τους*