αν με πιστέψεις θα γίνουν όλα αληθινά*

έχουν περάσει μέρες... κλάματα,γέλια,καφέδες με φίλους,αγκαλιές,όνειρα,εφιάλτες,προπονήσεις,δουλειές,στρεσαρισμένα πρωινά,μελαγχολικές κυριακές,ένα ταξίδι που μου έχει κλέψει το μυαλό και άπειρες ώρες που δε μπορώ να αποτυπώσω σε λέξεις όλα όσα κρυφά με κρατούν ξύπνια τα βράδια...

έχω περάσει ώρες κοιτώντας την άσπρη σελίδα... γράφω λέξεις~σβήνω λέξεις... γράψε αυτό που νιώθεις,γράψε αυτό που θέλουν να διαβασουν,γράψε αυτό που θα τους κάνει να χαμογελάσουν...γράψε αυτό που παλεύει να βγει στην επιφάνεια,αυτό που κρύβεται πίσω από κάθε βλέμμα,από κάθε "όχι" από κάθε "μη", αυτό που ονομάζεται "σύγκρουση συναισθημάτων", "απωθημένο","όρμή", "μοίρα".... εσείς πιστεύετε στην μοίρα???στο πεπρωμένο?

η μοίρα...αυτή δύναμη που συνδέει τόσες ζωές,χωρίζει τόσους ανθρώπους,ενώνει τόσες στιγμές,παίρνει μορφή μέσα από περιγραφές ανθρώπων,στιγματίζει καρδιές και κραταει ξύπνιους πολλούς ρομαντικούς...εκπλήσσει τους σκεπτικιστές και φέρνει τα πάνω κάτω στους απόλυτα ρεαλιστές...πόσοι άνθρωποι τρέχουν να κρυφτούν μακριά από άλλους,πόσοι επιλέγουν δρόμους που τους οδηγούν σε αδιέξοδο,πόσοι εξαρτώνται από καταστάσεις,απο ατομα... 

με μένα προσωπικά διασκεδάζει τόσο πόλυ αυτή η καταραμένη μοίρα...θέλω να ξεφυγω από τα δίχτυα της όμως έχουν παγιδέψει την καρδιά μου,το μυαλό μου!ότι και να κάνω,αυτή εκεί η σιωπηλή μου σκιά να μου υπενθυμίζει πως δε θα με αφήσει τόσο απλά να αποδράσω...τα πλοκάμια της με κάνουν να ασφυκτιώ και να φοβάμαι αλλά υπάρχουν στιγμές...μονάχα μικρές στιγμές που απολαμβάνω τη συντροφιά τους,αυτή την επιτακτική τους ανάγκη να με κρατούν φυλακισμένη! και εκεί είναι που μπαινει το δικό μου ΘΕΛΩ... γιατί μπορεί αυτή η καταραμένη να έχει ένα σχέδιο για μένα αλλά ΕΓΩ τησ έχω δώσει το δικαίωμα να έχει κρεμαστεί επάνω μου.Οι επιλογές ΜΟΥ της έδωσαν το ελεύθερο να καθιερωθεί στη ζωή μου ως "αναγκαίο κακό". Το δικό μου πράσινο φωτάκι της είπε το έλα...και τώρα δε ξεκουνιέται από τη μόνιμη θέσουλα της!!! και όμως...εκείνες τισ σπάνιες στιγμές που την κοιτάζω κατάματα...έχει τη δυναμη να με συγκινεί...ανατριχιάζω μπροστά στο τι μπορώ να διαβάσω στα μάτια της...σκύβω να την αγκαλιάσω...θελω να την αποδεχτω...να την κάνω φίλη μου....αυτο κρατάει όσο ένα πετάρισμα μιας πεταλούδας...τόσο λίγο αλλά και τόσο πολυ!τόσο πολύ ώστε να με πείσει πως πρεπει να αφεθω και να την απολαύσω...τόσο λίγο ώστε να με τρομάξει ,να με απωθήσει η δύναμη που έχει επάνω μου!!! όχι θέλω να φύγω μακριά σου, όχι δε θέλω να πιστέψω ,αν, πιστέψω θα γίνω υποχείριο σου,αν πιστέψω θα γίνω ευάλωτη στα αγκάθια της ζωής! ΟΧΙ ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΦΥΓΩ...σε παρακαλώ...πήγαινε σε άλλους ανθρώπους! ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΗ... θα γράψω την δική μου ιστορία!!! δε σε χρειάζομαι γαμώτο... δε σε χρειάζομαι...

https://www.youtube.com/watch?v=OFQqkA41_c8 

 μια πάλη που γίνεται στην καρδιά μας αιώνες τώρα...δε ξέρω πότε ένιωσα πρώτη φορά τη δύναμη της μοίρας...ξέρω όμως πότε ένιωσα για πρώτη φορα τη δική μου δύναμη να αντιστέκομαι στη μοίρα...με πόνεσε,με συνέθλιψε για την αντίσταση που έδειξα αλλά αυτό που ξέρω είναι πως για να με ρίξει στα πόδια της και να πω πως άξιζε να πέσω τελικά...θα πρέπει να δώσει πολλούς αγώνες για να με κερδίσει... "αν με πιστέψεις θα γίνουν όλα αληθινά"... θα νικήσει ο φόβος, η δύναμη των δικών μου αποφάσεων ή θα βρεί τον τρόπο να ξεγλιστρήσει και πάλι μπροστά μου, αγέρωχη και απρόβλεπτη όπως πάντα...?

ΧΑΡΑ VS ΜΟΙΡΑ...ΠΡΟΣΕΧΩΣ κοντά μας_