αόρατοι δεσμοί*

" ο καθένας μας έχει έναν άνθρωπο του σε αυτή τη ζωή.

Και ας μην είναι όπως στις ταινίες.

Και ας μην καταλήξουν μαζί.

Και ας συναντιούνται κρυφά ,λέγοντας ψέματα σε όλους σαν δεκαπεντάχρονα.

Και ας χάνονται ξανά για μήνες.

Ο άνθρωπος σου,είναι κάποιος που συνδέεστε μαγικά χωρίς προσπάθεια.

Με μια οικειότητα που εξαρχής, σας τρομάζει. "

ΑΓΑΠΗ~ Τι είναι η αγάπη? που ξεκινάει και που τελειώνει το αίσθημα αγάπης προς κάποιον. Τελειώνει όταν σβήνουν και τα τελευταία σημάδια πλαισίου της σχέσης και αν όχι, ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΑΓΑΠΗ ΟΤΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΖΟΥΜΕ ΧΩΡΙΑ ΑΠΟ "ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΑΣ ΜΙΣΟ" ;;; Πόσοι άνθρωποι αγαπιούνται παθιασμένα αλλά ζουν χώρια... Πόσοι από αυτούς γυρνούν στο άδειο τους κρεβάτι και μονολογούν καλημέρες και καληνύχτες στα ντουβάρια;

Μπορώ να τους αναγνωρίσω από μακριά...Μόνιμα χαμογελαστοί γιατί βλέπεις πως αν και μόνοι περπατούν με τη σιγουριά της μόνιμης παρουσίας μέσα τους,δίπλα τους. Το βλέμμα τους μελαγχολικό αλλά τα λέει όλα μέσα σε μία στιγμή. Σαν να χαίδευουν την μοναξιά τους. Τρελοί μέσα στην απόλυτη λογική τους ~ "Μα δε μπορώ να μη τον αγαπώ". "Έχω φτιαχτεί για να την αγαπώ. Όπου και να είναι την νιώθω, ότι και να κάνει η σκέψη μας διασταυρώνεται κάπου στο ενδιάμεσο". Ανθρωποι που χώρισαν από τους αγαπημένους τους,άνθρωποι με απωθημένα, άνθρωποι που δεν τους δώθηκε ποτέ η ευκαιρία να "ζήσουν φυσιολογικά" τον έρωτα τους ,την λατρεία τους,την αγάπη τους. Και αν τους δώθηκε ίσως δεν ήταν αρκετά ικανοί τότε να την εκτιμήσουν. Τώρα όμως γίνονται οι μεγαλύτεροι ποιητές της ζωής,ζωγράφοι της αγάπης ,καλλιτέχνες του ονείρου και της ελπίδας. Ονειροβατούν και παίζουν καθημερινά κορώνα γράμματα την ελπίδα επανασύνδεσης με το ταίρι τους. Ξυπνούν μόνοι αλλά κοιμούνται αγκαλιά με το όνειρο. Και όταν έρχονται οι μικρές λίγες κλεμμένες στιγμές με τον/την αγαπημένο/η τους...τότε πυροτεχνήματα. Τότε γίνονται οι σεισμοί, τότε είναι που αρχίζει και βρέχει καταρρακτωδώς γιατί όλη η φύση κλαίει μπροστά στο αέναο δράμα των κατατρεγμένων. Τα δυο σώματα φωτιά,οι ανάσες~ανάσα ζωής από μια παγωμένη πραγματικότητα και η αύρα τους; Μια πολύχρωμη φιγούρα...οι δύο γίνονται ένα και  ο γκρίζος κόσμος ρουφάει για λίγο άπληστα τα χρώματα που εκπέμπουν οι σάρκες τους,τα εσώψυχά τους.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που συννενοούνται με τα μάτια.  Ο ένας βράχος για τον άλλο, αόρατοι φύλακες μου αρέσει να τους αποκαλώ. Φύλακες άγγελοι διαφορετικά. Ο εγωισμός έχει διαλυθεί από την αμοιβαία ανάγκη τους. Στέκονται ο ένας στις επιλογές του άλλου και δεν σπαταλούν ούτε ένα λεπτό σε μικροπρέπειες των "γήινων" σχέσεων. Συνάντηση,αγάπη και ένωση πνευματική ~σωματική. Ο ένας συμπληρώνει τη λέξη του άλλου,ο ένας αφουγκράζεται την ανάγκη του άλλου και αν και χώρια είναι δεμένοι για μια ζωή. Αόρατοι δεσμοί τους έχουν περικυκλώσει. Η απόσταση πολύ "λίγη" για να τους ακουμπήσει. Η πραγματικότητα; Αρκετή για να τους απομακρύνει σωματικά αλλά ανύπαρκτη μπροστά στις στιγμές της επανασύνδεσης τους. Όλα γίνονται αβίαστα,αυθόρμητα,αμετάκλητα και αμοιβαία. Ζουν ο άνθρωπος για τον άνθρωπο και κανένα καλούπι δε μπορεί να τους δώσει σχήμα. Πως να δώσεις μορφή σε κάτι απροσδιόριστο,πως να ορίσεις το χάος και πως να βάλεις όρια στο άπειρο;

"ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ"...

Αδικημένοι θα έλεγε κανείς... αλλά πόσο αδικημένος να είσαι όταν έστω και για λίγο ακουμπάς το όνειρο; Ασυμβίβαστες τραγικές φιγούρες ή γευσιγνώστες της ευτυχίας; Διαλέξτε αυτό που θα σας κάνει να κοιμηθείτε πιο ονειρικά το βράδυ... Και από μένα...

"Πενθώ τόν ήλιο καί πενθώ τά χρόνια που έρχονται 
Χωρίς εμάς καί τραγουδώ τ’άλλα πού πέρασαν 
Εάν είναι αλήθεια...

πιά δέν έχω τίποτε άλλο 
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα 
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου 
Νά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποι 
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο 
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς 
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου 
Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα. "

Αφιερωμένο στις αληθινές, αγνές και αμοιβαίες αγάπες που αφήνουν ηχώ στο άκουσμα τους,

Χ.