βράδυ σαββάτου...

 Κούραση... Ψυχική και σωματική κούραση.

Πάντα αναρωτιόμουν αν υπήρχε ειδική λέξη για την ψυχική υπερκόπωση. Όλοι καταλαβαίνουμε όταν λέμε ότι πάθαμε υπερκόπωση και εννοούμε πάντα την σωματική αλλά τι συμβαίνει όταν "κλατάρεις" ψυχικά? Τι συμβαίνει όταν αγωνίζεσαι να ανταπεξέλθεις σε καταστάσεις έντονες μια ζωή? Όταν νιώθεις πως βρίσκεσαι σε επιφυλακή 24 ώρες το 24ωρο ,πρέπει να μη σταματήσεις να πολεμάς γιατί αν δεν πολεμήσεις εσύ... δε θα πολεμήσει κανένας για σένα.

Είναι εκείνη η στιγμή που νιώθεις μια βαθιά απελπισία , ένα πηγαίο πανικό...Θέλεις να ξαποστάσεις και για λίγο να μην προσπαθείς για τίποτα. Τι θα γινόταν τότε άραγε? Θα συνέχιζαν όλα να έρρεαν η απλά η εικόνα θα πάγωνε σαν να περίμενε τον πρωταγωνιστή της να αναπνεύσει ξανά? Που κουράγιο για ακόμη μια αναπνοή θα μου πεις. Ένα φιλί ζωής χρειάζεται για να πάρεις τα πάνω σου ,ένα χέρι να σε αδράξει και να φροντίσει τις πληγές από τα γόνατα σου, μια σφαλιάρα αγάπης να αφυπνίσει τα κρυσταλλωμένα από καιρό συναισθήματα. Και όμως αναρωτιέσαι... δεν ακούγεται κανείς εδω γύρω... Δεν παίζεις σε ταινία και προφανώς δε θα βρεθεί ο άνθρωπος της ζωής σου στο δρόμο σου τυχαία να σε σώσει,ούτε θα πας ως το περίπτερο και ένας άγνωστος-σούπερμαν θα έρθει να σε ανυψώσει και πάλι στα ουράνια. Προφανώς και εθελοτυφλείς αν περιμένεις κάποιον να σου βάλει τον ορό που σου τοποθετούν αν "κλατάρεις" σωματικά. Άραγε υπάρχει καν τέτοιος ορός για την ψυχή? Ένας φίλος μου λέει πως γεννιόμαστε μόνοι και πεθαίνουμε μόνοι... Και όμως πόσοι άνθρωποι μας περιτριγυρίζουν καθημερινά,άνθρωποι αγαπημένοι που μας στηρίζουν στο καθετί...Και όμως εκείνη την ιδιαίτερη στιγμή που απλά γονατίζεις...και απλά θέλεις να παραιτηθείς από όλους και από όλα για λίγο...Τι πραγματικά θα συμβεί αν το κάνεις? Θα είσαι και τότε μόνος...?! 

Παλεύεις για την εξέλιξη,παλεύεις για τη ζωή αγαπάς-αγαπιέσαι,δίνεις-παίρνεις,προσπαθείς να γίνεις όλο και καλύτερος ομώς ποτέ δε θα ναι αρκετό τόσο ώστε να μην υπάρχει η στιγμή της "ψυχικής ανυπαρξίας". Έτσι το ονόμασα λοιπόν... Η στιγμή που αδυνατείς να σκεφτείς πως θα κάνεις ακόμα ένα βήμα,πως θα βγάλεις ακόμα μια λέξη,πως θα προσπαθήσεις απλά για να συμβεί κάτι. Όχι... εκείνη τη στιγμή η ψυχή δεν υπάρχει...η ψυχή που χρωματίζει όλο σου τον κόσμο παίρνει ρεπό. Έχει και αυτή δικαίωμα στην παραίτηση εξάλλου. Δεν είναι κακό να δηλώνεις αδύναμος καμιά φορά. Εκεί έγκειται και η δύναμη σου άνθρωπε μου... Να αναγνωρίζεις και να παραδέχεσαι πως παρα τη δίψα σου για ζωή,θα έρθουν στιγμές που θα θες να παγώσεις και να μην παίρνεις ανάσα. Έτσι για να απαλλαγείς από συναισθήματα,σκέψεις,ιδέες,εικόνες ,ερωτηματικά που ρέουν στο νου σου και "υπερφορτώνουν" την ύπαρξη σου. Αναγνώρισε το και δώσε αυτή την ευκαιρία... Παρε βαθιά ανάσα και άδειασε το νου σου,άδειασε το σώμα σου και αφέσου σε αυτή τη μοναδική στιγμή αδυναμίας,ανυπαρξίας, "παγώματος" της προσπάθειας σου. Και πίστεψε με θα επανέλθεις ακόμα δριμύτερος. Καμιά φορά χρειαζόμαστε απόσταση από τα πράγματα,να σταματήσουμε λίγο και να κοιτάξουμε σαν θεατές τις ζωές μας. Έτσι θα μπορέσουμε να μπούμε με καθαρότερο μυαλό και με περίσσιες δυνάμεις στον αιώνιο αγώνα μας... Και αν περιμένετε ακόμα αυτό τον τρίτο άτομο που θα σας δώσει το "φιλί της ζωής" που τόσο χρειάζεστε? Κλείστε τα μάτια και φανταστείτε τον εαυτό σας να έχει αυτή τη δύναμη... Όλοι είναι πολύ απασχολημένοι να αναπνέουν ώστε να μπορούν να δώσουν και σε σας λίγο από την ανάσα τους. 

ΑΓΑΠΗΣΤΕ,ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΕ,ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ,ΜΑΘΕΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ,ΓΙΝΕΤΕ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ και ίσως κάποια μέρα βρείτε ακόμα έναν ολόκληρο άνθρωπο που να μπορεί να στέκεται δίπλα σας την ώρα που θα ψάχνετε να ρυθμίσετε τις ανάσες σας. Θα στέκεται εκεί όχι για να σας σώσει αλλά για να σας μάθει ένα πράγμα : ακόμα και στον σιωπήλο σας αγώνα για ζωή, ακόμα και τη στιγμή που νιώθετε πως παραιτήστε... δε σας χρειάζονται δανεικά,"μισά" και μέτρια  ,σανίδες σωτηρίας και λόγια "παρηγοριάς"... Το μόνο που χρειάζεστε είναι το ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΓΩ ΣΑΣ...

Καληνύχτα "ΕΓΩ" όλου του κόσμου...

Χ.