μέχρι την επόμενη φορά*

μου είχες πει πως χάθηκα,όμως ποτέ δε σκέφτηκες πως χάθηκα από το φόβο μη σε χάσω...

μου χες πει πως ήθελα να δοκιμάσω πραγματα στη ζωή μου και όμως ποτέ δε σκέφτηκες πως αυτός ήταν ένας τρόπος να προστατευτώ από τα τιτανομέγιστα συναισθήματα που μου προκαλούσε η παρουσία σου...

με αποκάλεσες ψαγμένη,χωρίς να ξέρεις πως το μόνο που ψάχνω είναι ο δρόμος να γυρίσω πίσω στο μοναδικό μου σπίτι...εσένα...

με είχες αποκαλέσει σκληρή και ποτέ δε φαντάστηκες ότι η σκληρότητα ηταν η τελευταία απεγνωσμένη προσπάθεια να μην παραδοθώ στη δύναμη σου...

και ξαφνικά σε έχω μπροστά μου...μιλιά δε βγαίνει... ξεχνάω να αναπνεύσω,ο βήχας με μαρτυράει... "κρύωσα" λέω για να αποκρυψω την αλήθεια...μου μιλάς,μου λες για τη ζωή σου...την ζωή σου μακριά από μένα...ξεχνάω να σε ακούσω... εισαι εδώ,είσαι καλά,με ακούς,μου μιλάς... είσαι μπροστά μου...κολλάει η ματιά μου στο ρολόι...το κοιτάζω έντονα,προσπαθώντας να σταματήσω τους δείχτες...αχ αυτοί οι δείκτες...αντιδραστικοί και αδιάφοροι μπροστά στην ανάγκη μου...δε θέλω να περάσει η ώρα,θέλω απλά να βρίσκομαι εκεί,να σε κοιτάω,να ξεχνάω να αναπνεύσω...όλοι οι φόβοι μου,οι ελπίδες μου,η αγάπη μου,το μίσος μου η χαρά μου,η λύπη μου,το σπίτι μου ,όλα αυτά αποτυπωμένα σε ένα και μόνο πρόσωπο...το δικό σου πρόσωπο... όλα όσα αγάπησα όλα όσα αγαπώ,εκεί...να μου θυμίζουν χαμένους παραδείσους,κολάσεις που με κατάπιαν και αερόστατα που με απογειωσαν...άγγιξε τον προστάζει η καρδιά... όχι αντιδράει το μυαλό. όχι ακόμα. θελω να σε αγγίξω,θέλω να μπερδευτω με τα όνειρα σου... άφησε με...άφησε με να έρθω μαζί σου...Τι άστειο!! ακούω τον εαυτό μου να γελάει,κάτι έξυπνο σου είπε πάλι για να σε κάνει να γελάσεις...θέε μου ποια είναι αυτή  που παίζει τόσο καλά το ρόλο της? μιλάει αδιάφορα,περηφανεύεται για τη ζωή της,βγάζει τη σιγουριά και την αποφασιστικότητα μιας ανεξάρτητης ψυχής... Τι ωραίο θέατρο παίζει...σε έπεισε?πολύ πιθανόν ε? Βλέπεις "αυτή" είναι η χαλαρή πλευρά μου,η ατρόμητη και περήφανη,δε θα άφηνε ποτέ να δεις έστω και μια σχισμή της... Σε αγαπάω φωνάζω δυνατά...ο αντίλαλος επιστρέφει σε μένα...πόσο πολύ σε αγαπάω...κάτι που δε ξέρεις...κάτι που ίσως δε θα μάθεις ποτέ...

μου είχες πει πως άλλαξα,όμως δε παρατήρησες ποτέ πως άλλαξα εγώ στην προσπάθεια να μην αλλάξω εσένα...

μου είχες πει πως είμαι ο παράδεισος και η κόλαση σου ταυτόχρονα... και όμως αποφάσισες να απαρνηθείς την ύπαρξη τους και να πετάξεις για μέρη μακρινά...

είχες πει πως έχω πεθάνει για σένα...και όμως το βλέμμα σου φωνάζει πως "ζεις" μέσα από την δική μου παρουσία...

κερδίζει για άλλη μια φορά η σιωπή...με κοιτάζεις απλά...είναι η ώρα να φεύγω,η αγκαλιά μας καίει, μη με αφήσεις,σιγοψιθύρισα αλλά εσύ ήσουν χαμένος ήδη στη δική σου φαντασία... με σφίγγεις επάνω σου... είμαι σίγουρη πως τα χέρια σου έχουν αφήσει σημάδια στο σοκαρισμένο μου κορμί...καίει ... καίει για να μου θυμίζει ακόμη μία ατελή συνάντηση...μια ακόμη αθόρυβη σύγκρουση συναισθημάτων...εδώ είμαι θέλω να σου πω... και όμως δε λέω τίποτα...γυρνάω την πλάτη μου γι ακόμη μία φορά...δε με σταματάς...δε μου φωνάζεις...η ηχώ σου όμως με ακολουθεί...χαιδεύει τα μαλλιά μου,αγγίζει την άκρη των χειλιών μου και κρύβεται μέσα μου... μέχρι την επόμενη φορά,μου υπόσχεται...κράτα γερά μέχρι την επόμενη φορά...

αφιερωμένο σε έναν ερωτευμένο-σχιζοφρενή_

Καληνύχτα κόσμε μου,

Χ.