και ακόμα μαθαίνω...

Το καλοκαίρι πέρασε.  Το διάλειμμα αυτό για κάποιους αποτελεί μία αναγκαία  πηγή ενέργειας και δύναμης και  τους βοηθάει να γεμίσουν τις μπαταρίες τους για την υπόλοιπη χρονιά ,για άλλους είναι ένα απαραίτητο κακό που διακόπτει τη ροή του καθημερινού τους αγώνα και για κάποιους άλλους αποτελεί εκ βαθέων απολογισμό των πράξεων και των επιλογών τους.  Το τέλος του σηματοδοτεί επίσης και το ξεκίνημα  μιας  νέας  χρονιάς, μιας χρονιάς γεμάτης από σιωπηλές  υποσχέσεις ,  νέους στόχους , όνειρα και αγώνες προσωπικούς ή συλλογικούς.

Αυτός ο χρόνος που πέρασε λοιπόν μου έμαθε πολλά. Μου έμαθε πράγματα που αξίζουν να ακουστούν και να μαθευτούν και άλλα πιο προσωπικά που ακούμπησαν έστω και λίγο την ραχοκοκαλιά της προσωπικότητας και του χαρακτήρα μου. Μαθήματα που επηρεάζουν την καθημερινότητα μου, που με βοηθούν να αγαπάω λίγο περισσότερο τον εαυτό μου αλλά και τον Άνθρωπο. Παθήματα που μου έδειξαν το δρόμο για ένα πιο βελτιωμένο ποιοτικά παρόν και στιγμές που επέλεξα να αποτελούν την προσωπική μου «Βίβλο» από δω και πέρα.

Δυστυχώς, δεν μπορώ να πιάσω από το χέρι τον καθέναν σας και να του δείξω τον μικρό προσωπικό μου θησαυρό αλλά θα μπορούσα να μοιραστώ τι μου έμαθαν οι συναντήσεις, οι αποχωρισμοί, τα ξαφνικά πυροτεχνήματα και οι απότομες κατρακύλες κάποιων ημερών, οι ματαιώσεις και οι επιτυχίες της χρονιάς που αφήνουμε πίσω μας και να ελπίσω πως θα αγγίξουν έστω και ένα κομμάτι της πορείας σας και του Εαυτού σας.

Έμαθα, λοιπόν παρά τη θέληση μου πως ήξερα πολλά πράγματα με το μυαλό αλλά λίγα με την καρδιά.

Έμαθα πως είναι ανάγκη να ακούσουμε τα δικά μας θέλω και να δώσουμε προτεραιότητα στον εαυτό μας γιατί κανένας άλλο δε θα μας φροντίσει, δε θα μας αγαπήσει όσο μπορούμε εμείς.

 Έμαθα με ευχαρίστηση πόσο ωραίο είναι να κάνεις παρέα με τον εαυτό σου. Δε χρειάζεσαι τους πολλούς γιατί αυτός που θα σε ακολουθεί από την αρχή έως το τέλος είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Έμαθα να τον αποδέχομαι με τα αρνητικά και τα θετικά του, έμαθα να δέχομαι την μεταμόρφωση που συμβαίνει καθημερινά και απαλλάχτηκα από τη δύναμη του ρήματος ΕΙΜΑΙ. Δεν «είμαι» ποτέ τίποτε… ΓΙΝΟΜΑΙ συνέχεια κάτι άλλο, παίρνω μορφές, δοκιμάζω συμπεριφορές και μαθαίνω να ζω με αξιοπρέπεια και αγάπη προς την πολυμορφική και πολυμήχανη μου φύση.

Επιπρόσθετα έμαθα την δύναμη της απώλειας στη ζωή μου. Είναι ανάγκη να παραιτηθούμε από ότι δεν υπάρχει πια. Έτσι κατακτούμαι την ωριμότητα. «Να μπορούμε να ξεκινάμε πάλι από την αρχή, να αφήνουμε πράγματα πίσω μας, να μαθαίνουμε να λειτουργούμε αλλιώς, να μην εξαρτιόμαστε από το βλέμμα του άλλου, να πατάμε γερά στα πόδια μας… Αυτά είναι τα πράγματα που μας βοηθάνε να μεγαλώσουμε, που μας κάνουν αυτό που είμαστε τελικά».

 Έμαθα με τον δύσκολο τρόπο πως «η καλοτυχία δεν είναι θέμα τύχης». Οι επιλογές μας, οι σκέψεις μας, οι πράξεις μας η ενέργεια μας και ακόμα το κατά πόσο στηρίζουμε τις αποφάσεις μας μπορεί να καθορίσει το αν θα είμαστε τυχεροί ή όχι τη δεδομένη στιγμή.

Έμαθα με ενθουσιασμό πως η ευτυχία δεν ανακαλύπτεται αλλά οικοδομείται και εξασκείται. Δεν μπορώ να περιμένω να γίνω ευτυχισμένος αλλά ΜΠΟΡΩ να δημιουργώ μικρές ευτυχισμένες στιγμές και να παίρνω ανάσες ζωής και ξεκούρασης μέσα από αυτές.

Έμαθα ότι δεν πρέπει να συγχέω τις ανάγκες μου με τις επιθυμίες μου.

Έμαθα ότι μπορώ να λέω όχι χωρίς να πληγώνω, να ζητάω αυτό που θέλω χωρίς να νιώθω ενοχές, να δίνω αυτό που ΕΓΩ μπορώ χωρίς να περιμένω ανταπόδοση και να ορίζω τις αντοχές και τα όρια μου σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια. Όλα αυτά μπόρεσα να τα μάθω από τη στιγμή που έδωσα δύναμη στα δικά μου θέλω, αγάπησα τα όχι μου, αποδέχτηκα τις επιθυμίες μου και αποφάσισα να δίνω χώρο στον Εαυτό μου να εξελίσσεται σε αυτό που πραγματικά θέλει.

Έμαθα ότι μπορούμε να βρούμε ομορφιά στο καθετί. Το σημαντικό είναι να κρύβουμε μέσα μας την ομορφιά την καλοσύνη ώστε να μπορούμε να δούμε και τον κόσμο με αυτό τον τρόπο. Έμαθα να απαλλάσσομαι από την κακία την εκδικητικότητα, την αρνητική ενέργεια και να σπαταλάω ενέργεια και αγάπη με στόχο να ομορφύνω ΕΓΩ το χώρο μου, τους ανθρώπους μου, τις επιλογές μου, τη δουλειά μου.

Έμαθα να μπορώ να αφουγκράζομαι τη σιωπή και να τη χρησιμοποιώ προς όφελος μου. Μέσα από διάφορες ασκήσεις διαλογισμού μπορώ να έρθω σε επαφή με το σώμα μου, με το βαθύτερο είναι μου ,με τα όνειρα και τις συγκρουσιακές μου επιθυμίες.

Έμαθα πως μπορώ να αφήσω στην άκρη ότι δε μου χρειάζεται πια, να ευχαριστήσω το παρελθόν για όσα μου δίδαξε και να κρατήσω μόνο όσα με βοηθάνε στο σήμερα. Το να μπορώ να μάθω και να ξεμάθω μου έδωσε τη δύναμη και την ελπίδα του ότι μπορώ να αλλάξω ανά πάσα στιγμή τη ζωή μου.

Έμαθα ότι ποτέ δε μπορείς να γνωρίζεις πόσο θα κρατήσει μια σχέση ή μια διαδικασία μάθησης αλλά μπορείς να την κάνεις να αξίζει ως το τελευταίο της λεπτό.

Έμαθα την δύναμη που κρύβει το τείχος που τοποθετούμε γύρω μας με στόχο να προστατευτούμε. Μάσκες, ρόλοι και προβαρισμένα λόγια κρύβουν τις αδυναμίες και τις ανασφάλειες μας . Το να περιμένουμε να βρεθεί ο άνθρωπος που θα ρίξει αυτό τον τοίχο είναι σαν να μεταθέτουμε την ευθύνη της ύπαρξης του σε τρίτους όταν απλά θα μπορούσαμε να γίνουμε εμείς οι ΣΩΤΗΡΕΣ μας. Έμαθα πως κάθε άνθρωπος που συναντώ έχει αγαπήσει, έχει πονέσει και έχει τη δική του «Βίβλο» ,συνεπώς όλοι είμαστε ίσοι στις ευκαιρίες που εμφανίζονται κατά καιρούς.

Έμαθα να αφήνω τους άλλους να ασχολούνται με εμένα, να μη με επηρεάζει η κριτική τους  και εγώ να φροντίζω να βρίσκω την αγάπη στο χαμόγελο ενός παιδιού, την ομορφιά στο πέταγμα μιας πεταλούδας, την γαλήνη στο διάβασμα ενός βιβλίου, την ασφάλεια μέσα σε μια αγαπημένη αγκαλιά και το νόημα της ζωής στις πινελιές που αφήνω εγώ στην καθημερινότητα μου.

Τέλος έμαθα να απομυθοποιώ τις προσδοκίες και να αφήνω το «απρόβλεπτο» να υπάρχει στη ζωή μου, τις εκπλήξεις να με σοκάρουν και Εμένα να μπορώ να διαχειρίζομαι τις ματαιώσεις αλλά και τις επιτυχίες που υφίστανται στο διάβα μου.

Έμαθα τόσα πολλά αλλά ακόμα διψάω για γνώση και για ουσία. Ευχαριστώ τη χρονιά που πέρασε ,της αφιέρωσα αρκετή σκέψη και ενέργεια μέχρι τώρα αλλά τώρα ήρθε ο καιρός να αφεθώ στο ΤΩΡΑ. Εύχομαι λοιπόν να προχωρούμε χέρι-χέρι και φέτος, να βάλουμε στόχους, να ανατρέπουμε τα δεδομένα, να αναθεωρούμε τις αλήθειες μας , να πετάξουμε στην άκρη τις προσδοκίες και να είμαστε έτοιμοι για αυτοσχεδιασμό και ζωγραφική! Την ζωγραφιά της ίδιας μας της ΖΩΗΣ.  Καλό μας χειμώνα. 

Με δίψα για μάθηση,

Χ.