να καίγομαι προσπαθώντας να αγγίξω τον ήλιο~

ακούω συνέχεια γυρω μου ανθρώπους που παραπονιούνται για τη ζωή τους,άτομα που θέλουν να πατήσουν ένα κουμπί και να μεταφερθούν στο μέλλον ή άτομα που θα έδιναν τα πάντα για να γυρίσουν το χρόνο πίσω... όλοι ζούνε σε ένα "φανταστικό" μέλλον είτε σε ένα ξεχασμένο παρελθόν... δεν ακούσα κανέναν να μιλάει με εκτίμηση και σεβασμό για το τωρα,τη ζωή του στο σήμερα... αναβάλουνε πράγματα για αύριο,αναμασάνε στιγμές του παρελθόντος,δίνουν σημασία σε ότι έχει πεθάνει ή στο τι ΜΠΟΡΕΙ να υπάρξει με το "φτωχό" μυαλό τους... μια φωνούλα μέσα μου τελευταία είχε πάρει τα πάνω της...μου τόνιζε σε κάθε ευκαιρία τι τυχερή είμαι την κάθε στιγμή. έχω ζήσει κάθε είδους συναίσθημα...έχω ερωτευτεί,έχω αγαπήσει,έχω προδωθεί,έχω πληγώσει ανθρώπους,έχω κάνει τρέλες,έχω κλάψει από τα γέλια,έχω κλάψει από κρυφη πληγή,έχω αγκαλιάσει,έχω συναισθανθεί,ημουν εκει για τους δικούς μου,έχω στο πλευρό μου αληθινους ανθρώπους,έχω μάθει να ξεσκαρτάρω αυτά που δεν θέλω από αυτά που θέλω... έχω ζήσει χωρίς όρια και μέσα από αυτή τη διαδικασία έμαθα να βάζω τα ΔΙΚΑ μου όρια...έχω ζήσει στο έπακρο αγκαλιά με το κάθε συναίσθημα...είμαι ανοιχτή σε όλα τα συναισθήματα γιατί...? γιατί αυτό ειναι ζωή...αφήνω το εαυτό μου να μαθει,τον προκαλώ να δώσει όλα όσα έχει,τον ρίχνω πολλές φορές ηθελημένα σε καταστάσεις μόνο και μόνο για να μάθει...τα δάκρυα βέβαια δε τα γλυτωνω τις περισσότερες φορές αλλά έχουν και αυτά τη χρησιμότητα τους...είναι η δική μου κάθαρση,είναι το σημαδι πως πήρα το μάθημα που έπρεπε να πάρω...λατρεύω τα παθήματα και προσπαθώ να εξελιχθώ μέσα από αυτά... από τότε που με θυμάμαι,πάντα έμπλεκα σε ακραιες καταστάσεις...αλλά τώρα ξέρω γιατι... ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΖΗΣΩ... και με αγαπάω γι αυτό...

"περνάω την καλύτερη φάση της ζωής μου" τραγουδούσα στα 20!

"ζω την πιο υπέροχη και δημιουργικη περίοδο της ζωής μου" φωνάζω με σιγουριά στα 25!

"είμαι στο καλύτερο σημείο της ζωής μου" θα λέω και θα το πιστεύω στα 40!

"απολαμβάνω τον πιο ολοκληρωμένο μου εαυτό" θα σας εκμυστηρεύομαι τα 60!

αυτή η στάση ζωής δεν είναι μόνο ένας στόχος...είναι μια καθημερινη πάλη με τον εαυτό σου,είναι η καθημερινότητα μου!!!θα ζω χωρίς να μετανιώνω,θα αναπνέω όσο το δυνατόν πιο βαθιά,θα ρουφάω την κάθε στιγμή που μου δίνεται,θα είμαι αφοπλιστικά ειλικρινής με τους ανθρώπους( γιατί αυτό αξίζει σε όσους αντέχουν την αλήθεια), θα πέφτω με τα μούτρα στον πάτο(καταβάθως γνωρίζοντας το) αλλά κάθε φορά θα ανοίγω τα φτερά μου για να πετάξω προς την κορυφή,μετρώντας πόσο μεγάλωσαν από το τελευταίο μου "πέσιμο"... θα ζω όπως μόνο η " χαρά " ξέρει και θα αφήσω το ζωντανό μου αποτυπωμα σε αυτόν τον πλανήτη που λέμε γη...

πρωινή εξομολόγηση θα μου πείτε...αλλά είναι μια ανάγκη που μου γεννήθηκε τελευταία...να μοιραστώ αυτή την οπτική μου ελπίζοντας να παρασύρω και άλλους αγαπημένους μου να "ζήσουν" όσο πιο δυνατά μπορούν δίπλα μου ή και μακριά μου... άλλωστε γι αυτό δεν υπάρχουμε..?  να "καιγόμαστε" προσπαθώντας να αγγίξουμε τον ήλιο~

             X.