μια νύχτα σαν κι αυτή_

έβγαλε κρύο...πόσο μου αρέσει να αράζω στο μπαλκονάκι μου με ένα κρασάκι για παρέα,μουσικούλα και μια κουβέρτα να παριστάνει τα 2 χέρια ικανά να με ζεσταίνουν...πιάτο κάτω από τα πόδια μου ,η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ,η πόλη που τόσο εχω αγαπήσει και άλλο τόσο έχω απαρνηθεί...

στα δρομάκια της έχει γραφτεί και η δική μου ιστορία,στις στάσεις λεωφορείων της έχει χαραχτεί και ο δικός μου αγώνας, τα παγκάκια της έχουν ακούσει και τις δικές μου ιστορίες,ο αέρας της αποπνέει και τα δικά μου μυστικά...μία πόλη~μυριάδες ιστορίες~

"μου μάθαν να φοβάμαι ότι αγαπώ,

και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω,

τα πιο μεγάλα ψέματα,στα πιο αθώα βλέμματα" ο αέρας παίρνει μακριά την μελωδία όμως οι στίχοι ηχούν δυνατά στο μυαλό μου...

απόψε η νύχτα κρύβει μυστικά...ακόμα και το ίδιο φεγγάρι σαν συνένοχος στην συνομωτική σιωπή της απόψε δε δέχτηκε να βγει ολόκληρο...τα αστέρια τρεμοπαίζουν και άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ανυπομονούν να κάνουν τις ευχές τους... αχ οι κουτοί... είχα πέσει και εγώ σε αυτή την παγίδα της νύχτας... όμως άνθρωποι μου η ζωή δεν είναι μια χούφτα από ευχές. είναι όνειρα~ είναι επιλογές που τους δίνεις πνοή να αναπνεύσουν... Δε λέω,πιστεύετε στη δύναμη της Μοίρας αλλά μην αφήνετε να ορίζει τη ζωή,το μέλλον σας, τις στιγμές σας...είναι δυνατή αλλά όχι και ανίκητη! γιατί αν τις δώσετε την ευκαιρία θα σκορπίσει τις στιγμές σας στο χάος,θα ρουφήξει την κάθε δυνατότητα και θα σας αφήσει άπραγους να παλεύεται με το χρόνο! ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός ε? χα...μας γελάσανε φίλοι μου...ο χρόνος βοηθάει στο να ξεθωριάσουν οι αναμνήσεις μας,ναι, όμως δε μας βοηθάει στο να προχωρήσουμε εάν δεν το θέλουμε εμείς οι ίδιοι...

"Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

ταξίδεψε η ψυχή μου και αυτό φτάνει

σε όνειρα σε αισθήματα υγρά

το μυστικό τον κόσμο να ανασάνει" αγαπημένος θηβαίος... τραγούδι που ήρθε βίαια και μπήκε στις σκέψεις μου ,πιέζωντας με να του δώσω μορφή στο χαρτί. με την ψυχή κάνεις τα πιο όμορφα ταξίδια,αυτα που σου μαθαίνουν τι σημαίνει ζωή, αυτά που σε κρατάνε ζεστό στα κρύα του χειμώνα,αυτά που σε οδηγούν στις τρικυμίες της καθημερινότητας και αφήνουν το σημάδι τους επάνω σου...

κοιτάω τα άστρα που ξεπροβάλλουν...με προκαλούν να τους κάνω ερωτήσεις,καίγομαι να πάρω απαντήσεις... όμως όχι δε θα τα ρωτήσω γιατί εγώ ξέρω τον δρόμο μου...θα σεβαστώ τα θέλω μου και θα τους δώσω την δική μου λάμψη,θα τους δείξω εγώ το δρόμο...χαμογελάω στα αστέρια,μόλις έπεσε ένα..."συγνώμη και για σήμερα αλλά όχι δε θα αφήσω την αυριανή μου μέρα σε εσάς,ίσως κάποια άλλη στιγμή, ίσως κάποτε που κουραστώ αλλά ...όχι σήμερα"... το αύριο είναι δικό μου και θα το σχηματίσω όπως θέλω εγώ, θα έχει το δικό μου άρωμα και θα είναι ζωγραφισμένο με το δικό μου πινέλο...το κρασάκι έχει τελειώσει...η χάρις αλεξίου κλείνει το όμορφο μου βράδυ σήμερα "καληνύχτα ,καληνύχτα και άσε την νύχτα να μιλά,η δική μας η αγάπη, δε κοιμάται ξαγρυπνά" ... η κουβέρτα πεσμένη στο πλάι,αχρείαστη πια... με συνεπήραν οι σκέψεις ,με ζέστανε η μελωδία... τελικά περνάει τόσο όμορφά μια νύχτα σαν και αυτή,όταν έχεις τόσο όμορφη σχέση με τον εαυτό σου που δε νιώθεις ποτέ μόνη σου...όταν οι σκέψεις σου καθρεφτίζουν ότι αγαπάς και ότι ποθείς και όταν η παρουσία σου είναι τόσο έντονη που ακόμα και το φεγγάρι σου κάνει τελικά τη χάρη και ξεπροβάλει, έτσι για ένα λεπτο,έτσι για μια απλή καληνυχτα...σε σένα..Καληνύχτα κόσμε~