ξέπλυμα βροχής*

ζωή σε τάξη_καρδιά σε αταξία

μάσκα ηρεμίας _ κραυγή βοηθείας

φόβος για μεταμόρφωση_ επώδυνη μετάλλαξη

τάση για "ρίζωμα καρδιάς"_ τάσεις φυγής-ξεριζωμού

άσπρό_μαύρο και χίλιες αποχρώσεις του γκρι

"οικογενειακή" θαλπωρή_ απομόνωση

λογική_καρδιά

γατάκι_ φυλακισμένος δράκος

τι έχω γίνει αγαπημένε μου φίλε?? ποια είμαι και που έχω φτάσει, τί έχω χάσει στην πορεία και τι έχω κρατήσει στην καρδιά μου εώς φυλαχτό?τι είναι αυτό που με κάνει να δακρύζω τα βράδια,ποιο κρυφό αγκάθι με πληγώνει ακόμα βαθιά και μου υπενθυμίζει πως ενα πληγωμένο αγρίμι κρύβεται μέσα μου? τι είναι αυτό που με κάνει ακόμα να ελπίζω?σε τι ελπίζω πια φίλε μου? που θέλω να φτάσω,τι είναι αυτό που θα γαληνέψει την τρικυμία της δικής μου ύπαρξης? γιατί εγώ έτσι γεννήθηκα... με ερωτήσεις... με ακούραστο πάθος να ψάχνω,να ψάχνω... γεννηθηκα με την έμφυτη και ακόρεστη πείνα για αυτό τον κόσμο...δε μου φτάνει αυτός ο κόσμος...δημιουργούμαι και αυτοκαταστρέφομαι...μου το χαν πει κάποτε φίλε μου..." είσαι αυτοκαταστροφική" ! ακουμπάω την ευτυχία ,την γεύομαι  και της γυρίζω την πλάτη...δεν είναι για μένα αυτη_ εγώ γεννήθηκα για τα δύσκολα,να παλεύω,να αγωνίζομαι, να βρίσκω-να ανακαλύπτω τα απάτητα, να ξεστομίζω τα ανείπωτα, να ζω τα ακραία,να καίγομαι στη φωτιά και να πέφτω στον ωκεανό_στην άβυσσο της δική μου ψυχής* αναγεννιέμαι από τις δικές μου στάχτες~πέφτω νεκρή από τα δικά μου χέρια...πνίγομαι σου λέω, πνίγομαι...πες μου φίλε μου...τι είναι γραφτό να απογίνω...να μεταμορφωθώ σε βράχο με αιχμηρές γωνίες, να δέσω τα φτερά μου και να ριζώσω στον δικό μου κόσμο ,να αγκαλιάσω την ευτυχία και να την αφήσω να με φωτίσει...την αξίζω???να επιδοθώ σε αυτό το μοναχικό ταξίδι της περιπλάνησης, το οποίο με γέννησε,με το οποίο ήρθα ως εδώ και μαζί με το οποίο θα φύγω από τούτο τον κόσμο?με θέλει μόνο για τον εαυτό του αυτό το ταξίδι_να κάνουμε παρέα τα δυο μας,δε με φοβίζει πια ...με μπερδεύει που και που αλλά δε με τρομάζει...πάντα το ήξερα πως γεννήθηκα φευγάτη,όταν ανακάλυψα τα φτερά μου ,απλά επιβεβαιώθηκα... ξένη σε έναν κόσμο γνώριμο...γνωστή σε έναν κόσμο άγνωστο...πες μου καλέ μου...αν τυχόν ξέρεις_τι επιφυλλάσει ο κόσμος σου για μένα...?

κάποτε,πριν γεννηθώ,σε συνάντησα στα μελλοντικά μου όνειρα.Ήμουν λέει,νυχτερινός περπατητής.Σε βρήκα,να μαζεύεις το φως των αστεριών,νήμα,νήμα

ακτίνα,ακτίνα, υφαίνοντας ένα χιτώνα από χρώματα,μουσική και το άρωμα του κορμιού σου,που τον έριξες στους ώμους μου. Θα σε βρω στη ζωή,μου είπες.

Χωρίς να ξέρεις πως θα γεννηθώ νεκρός...