σιωπηλό αντίο...

Ο χρόνος παίρνει τα πάντα. Είτε το θέλεις,είτε όχι. Ο χρόνος τα παίρνει όλα, ο χρόνος τα πάει μακριά...και στο τέλος μένει μόνο το σκοτάδι!Κάποιες φορές βρίσκουμε άλλους στο σκοτάδι και κάποιες άλλες τους χάνουμε εκεί μέσα πάλι...

οι άνθρωποι πάντα φεύγουν...

το μεγάλο μυστήριο του ταξιδιού είναι ότι δε ξέρουμε πότε θα αποβιβαστούμε οριστικά,όπως επίσης ελάχιστα γνωρίζουμε για το πότε θα αποβιβαστούν οι συναταξιδιώτες μας,ούτε καν για εκείνον που στέκεται ακριβώς δίπλα μας..

έρχεται η μέρα που συνειδητοποιείς πόσο αναλώσιμοι είμαστε...από το ένα λεπτό στο άλλο, χάνεις ανθρώπους που ήταν εκεί. Στεκόταν μπροστά σου και ξαφνικά...δεν μένει τίποτα παρά μόνο οι αναμνήσεις. Αξιόλογοι άνθρωποι,άνθρωποι που έδιναν νόημα με το έργο τους,άνθρωποι δυνατοί, γαλήνιοι που ένιωθες περήφανος που τους έχεις γνωρίσει... και όσο μεγαλώνεις τόσο πιο γνωστό γίνεται το έργο... χάνεις όλο και περισσότερα κομμάτια της ζωής σου... καταλήγεις να αποχαιρετάς ανθρώπους που μέχρι σήμερα θεωρούσες την παρουσία τους δεδομένη! άγγελοι που βρίσκοταν στη ζωή και τους ζήλεψε ο ουρανός...τους παίρνει μαζί του και... μας άφηνει κάθε μέρα όλο και πιο φτωχούς... πόσο ακόμα θα αποχαιρετώ ανθρώπους ΠΟΥ ΔΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝ...? αναρωτιέσαι... όσο ωραία και να είναι η ζωή...το καταλαβαίνεις κάτι τέτοιες στιγμές που έρχεσαι τοσο κοντά με το ΤΕΛΟΣ... είθε ο ουρανός να φυλάει όλους τους αγαπημένους που μας στέρησε...είθε όσοι μένουν πίσω να δώσουν την αξία που πρέπει στη ζωή που τους έμεινε...

Η σημερινή μέρα κλαίει μαζί με όλους εμάς...η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στον αποχαιρετισμό ενός υπέροχου ΑΝΘΡΩΠΟΥ. σοφή-γαλήνια-αξιοπρεπέστατη μορφή που μέσα από τα γήπεδα άφησε το στίγμα του όχι μόνο στους αθλητές του αλλά και σε όποιον είχε την τύχη να τον γνωρίσει...κουράγιο στην οικογένεια του...

Καλό ταξίδι coach...

Χ.