στην τελική ευθεία για... το φως*

Μη φοβάσαι τις σκιές..
Οι σκιές είναι η απόδειξη πως υπάρχει φως..

αυτό ήταν το ρήτο που χάραξε όλη μου την πορεία εώς σήμερα. Πάντα ήμουν άνθρωπος των άκρων. Μπορούν να σου το επιβεβαιώσουν άνθρωποι που γνώρισαν την πραγματική Χαρά. Δε με τρόμαζε το σκοτάδι,ίσα ίσα με τραβούσε τόσο έντονα. Ήμουν περίεργη ήθελα να ανακαλύψω το μυστήριο του,να κυλιστώ στις σκιές του , να φτάσω στο απόλυτο χάος του... όταν το βαριόμουν ξανατραβούσα με απέριτη φιλοδοξία προς την κορυφή του φωτός. Δε μου άρεσαν ποτέ τα μέτρια,δεν είναι για μένα τα λίγα! Αυτό είχα αποφασίσει από παιδί, αυτό εκδήλωνα με πάθος και ως ενήλικη. όπου ακραία συναισθήματα εκεί και η Χαρά, από την αρρωστημένη αγάπη μέχρι και τον πόνο που ούτε στον εχθρό σου δεν εύχεσαι,ήμουν εκεί,τα είχα ακουμπήσει με λατρεία και ένιωθα γεμάτη από αυτά!! Πολλές φορές το χάος μέσα μου με κατάπινε, μπερδεμένες σκέψεις ,μια δίψα για ζωή,δίψα για πράγματα που αυτός ο κόσμος δε μπορoύσε να μου δώσει...τότε το σκοτάδι νικούσε... ώσπου...έδινα μια σφαλιάρα στον εαυτό μου,έγλυφα τις νέες μου πληγές ,του φορούσα τα μεγαλύτερα φτερά που διέθετα και... ξεκινούσα για νέους πολύχρωμους κόσμους,νέες περιπέτειες, μέρη οπού το γέλιο ήταν η παρέα μου,η ευτυχία διαγραφόταν ακόμα και στα πιο κρυφά μου όνειρα... ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ? θα με ρωτήσεις εύλογα... 

αλήθεια? όχι!!!! δεν χρειάζομαι εγώ από αυτά για να χαθώ,δε τα χρειάζομαι για να πετάξω... από μικρή ένιωθα να ζω αναμεσα σε πολλούς κόσμους,βαριόμουν μόνο σε αυτόν,δε μου έφτανε για να ζήσω όλα όσα ήθελα να ζήσω...έτσι έφτιαχνα συνέχεια νέες πραγματικότητες οπού μπορούσα να είμαι όπως και όποια θέλω...από ταξιδιάρικο πουλί μέχρι η σπιτίσια γατα που γουργουρίζει ευχαριστημένη στα πόδια του αφέντη της, από το πιο ήσυχο πειθαρχημένο πλασμα μέχρι την ανήσυχη γεμάτη απορίες και αντιδραστική γυναίκα του σήμερα... εγώ είμαι όλα αυτά... πάντα ήμουν...πάντα θα είμαι... ΑΛΛΑ... υπάρχει ένα μεγάλο αλλά φίλοι μου...

τώρα κάτι έχει αλλάξει... 

ευχαριστώ όποιον με δημιούργησε έτσι... ευχαριστώ που ήμουν έτσι,ευχαριστώ για όλα όσα έχω ζήσει, δε μετανιώνω για την χαρά του παρελθόντος γιατί αυτή φταίει για τη χαρά που έχω μέσα μου σήμερα!!! ¨Εκανε λαθη, εμπλεξε σε μονοπάτια χώρις να ξέρει που παει, απαρνήθηκε πράγματα που ήταν κομμάτια του εαυτού της... αλλα μέσα από την απώλεια έμαθε την πραγματική αγάπη,μέσα από την προδοσία έμαθε την αληθινή φιλία,μέσα από τις λάθος επιλογές γνώρισε όλα όσα την ορίζουν σήμερα...και ΔΕ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΓΙ ΑΥΤΑ. μπορεί να ρίσκαρα πολλές φορές ,να έφαγα τα μούτρα μου αλλες τόσες ΑΛΛΑ τώρα ξέρω και σας το λέω με σιγουριά... το πρωινό που μου αρέσει είναι οι φρυγανιες με μέλι και η διπλή κούπα ελληνικού καφέ, ότι και να λέω τρελαίνομαι να αράζω με τους γονείς μου στο μπαλκόνι τα βράδια,στη θάλασσα αυτό που λατρεύω είναι να παίρνω μια μάσκα και να χάνομαι στο βυθό της, φοβάμαι τις φωνές και τους δυνατούς ήχους, αγάπησα μια φορά και όσο πιο δυνατά γίνεται, προτιμάω ένα βιβλίο από ένα έργο, έχω δύο κρυφούς φόβους, βαριέμαι το τρέξιμο και...αγαπάω αυτό που επέλεξα να κάνω ως επάγγελμα...τέλος, έχω δίπλα μου όσους με αγάπησαν για την ανισσοροπία μου και όσους αγάπησα γιατί αναγνώρισα στα μάτια τους ένα κομμάτι του εαυτού μου... Δε λέω πως απο δω και περα δε θα συνεχίσω να μαθαίνω αλλά... νιωθω πως άρχισε η σταδιακή μου πορεία προς το φως... αργά σταθερά βήματα,ηρεμία ,ενασχόληση με όλα όσα αγαπάω,ακόμα και ο ύπνος μου έχει γίνει τόσο απολαυστικός ,οι άνθρωποι που λατρεύω ήρθανε πιο κοντά μου από ποτέ...άνθρωποι μαθήματα,άνθρωποι Δάσκαλοι...και μάντεψε! τώρα πια χτίζω τον δικό μου τρελό υπέροχο κόσμο,δε θέλω να κλέβω κομμάτια από άλλους κόσμους , φτίαχνω αυτόν που μου ταιριάζει,αυτόν που θα αγκαλιάσει εμένα και τους αγαπημένους μου και θα είναι εκεί το λιμάνι μας,το κρησφύγετο μας!!!

μαυρό δε θα χει? θα με ρωτήσεις... αρκετό μαύρο γνώρισα,δε το θέλω στη ζωή μου πια... !!! τώρα πια  σπάω το σκοτάδι με τα υπέροχα κεριά μου και καλωσορίζω τις βαθιές νύχτες με ζεστές λατρεμένες αγκαλιές...ζωγραφίζω τον ήλιο σε δύσκολες στιγμές και αποφεύγω τις ομπρέλες( με υψηλό δείκτη αντηλιακού βέβαια :P )... θέλω να διαπερνάει την ψυχη μου...τον καλωσόρισα εδώ και καιρό ,θέλω να ξέρει πως με πήρε με το μέρος του.

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΟΙ ΣΚΙΕΣ, ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΛΑΜΨΕΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΗΛΙΟΣ.

Με πολύ αγάπη,

Χ.