το παραμύθι τελείωσε_ε ρε γέλια_

έβαψα τις σκέψεις μου με χίλια χρώματα και τις άφησα να πετάξουν μακριά... Όχι δε θα αφήσω το γκρίζο να τις παρασύρει σήμερα...

Μόνο με παραμύθια κατακτώνται οι άνθρωποι...

το άκουσα και αυτό σήμερα...και δεν είναι ότι δε το πιστεύω αλλά όχι εγώ δε θα αφήσω να με χρησιμοποιούν σαν μια μαριονέτα άλλο...είμαι αυτή που είμαι,ίσως έγινα αυτή που είμαι λόγω της ύπαρξης τους αλλά ΑΡΚΕΤΑ. από μικρά μας μεγαλώνουν εξιστορώντας μας ιστοριούλες με ένα παραμυθένιο τέλος,ιστορίες που μας κλέβουν την αγνή ψυχή και μας φυλακίζουν,μας κάνουν να πιστεύουμε στα ροζ συννεφάκια και στις αιώνιες υποσχέσεις,στους πρίγκηπες και στους δράκους. Ναι το παραδέχομαι,ήμουν και εγώ πιστή θαυμάστρια τους. Μάλιστα εγώ τα μάθαινα από έξω και έκανα την έξυπνη στους γύρω μου, τα ήξερα όλα,μπορούσα να είμαι  η πιο πληγωμένη πριγκίπισσα  ή ακόμα και η πιο κακιά μάγισσα, έπαιζα τόσο καλά τους ρόλους μου και οι "μεγάλοι" δώστου και γελούσαν... μου άρεζε αυτό...ώσπου άρχισα να μπλέκω και εγώ τη ζωή μου με αυτή των παραμυθιών... άρχισα να στροβιλίζομαι στον κυκεώνα των βαρυσήμαντων δηλώσεων,της αιώνιας αγάπης και της πιο ύπουλης ίντριγκας. Ζούσα τα δικά μου παραμύθια και έπαιζα το ρόλο μου τόσο καλά... όμως κανείς δε μου είπε ποτέ πως όταν παίζεις ένα ρόλο πρέπει να ξέρεις  που φτάνει αυτός και που ξεκινάει η πραγματικότητα σου... πίστεψα σε λόγια,αγάπησα όπως μόνο οι πριγκίπησσες μπορούν,με πρόδωσαν όπως μόνο μια κακιά μάγισσα μπορεί,με άφησαν να κοιμάμαι για καιρό τώρα...και αυτό που με ξύπνησε...ξέρετε τι ήταν..??όχι φίλοι μου,δεν ήταν κανένα τρυφερό φιλί πολλά υποσχόμενο...από έναν μόνο δικό μου πρίγκηπα...! ήταν η παγερή και απίστευτα διαφορετική πραγματικότητα... και όχι δε θα το αρνηθώ... έκανα και εγώ σαν 5χρονο παιδάκι που του παίρνουν το παγωτό του... θα έλεγε κανείς πως έπεσα κάτω ξαφνικά,χτυπούσα τα χέρια μου στο πάτωμα και φώναζα "γιατί", "μην εξαφανίζεστε,σας χρειάζομαι" ,"που πάτε και με αφήνετε?" ,"δεν τελειώνει έτσι το δικό μου παραμύθι...αφόυ δεν έχει το καλό τέλος ακόμα δεν έχει έρθει το τέλος"... ε ρε γέλια... η φωνή μέσα μου γλεντούσε με τα παθήματα μου... "στα έλεγα μικρή μου",σιγοψιθύριζε... ναι με είχαν κατακτήσει... είχαν αντικαταστήσει την πραγματικότητα μου... εγώ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ δηλαδή γνώρισα μόνο πρίγκηπες,δράκους,ιππότες,μάγισσες,πλάσματα μαγικά,καθρέφτες που δείχνουν αυτό που θέλεις,μέχρι και ραβδί είχα πότε-πότε... ΦΟΒΕΡΟ Ε?? πραγματικα τώρα... ξέρουμε που θα καταλήξει και όμως προτιμούμε να ζούμε στα ψέυτικα χαμογελα,στις ψευδείς δηλώσεις ,στα αληθοφανή γεγονότα ΑΝΤΙ να προσπαθήσουμε να ντύσουμε την δική μας αλήθεια με μικρές δόσεις ομορφίας και μαγείας... 

και επειδή, όπως και όπως, ΞΥΠΝΗΣΑ επιτέλους ... όχι!!! δε θα συνεχίσω να ζω με βάση τα παραμύθια. χόρτασα από βατράχους που γίνονται πρίγκηπες ή από κακούς μάγους που χρησιμοποιούν τους δράκους να μου κάνουν κακό. είμαι αυτή που είμαι και θέλω να κοιτάω τον άλλο στα μάτια και να του λέω αυτό που αισθάνομαι,αυτό που σκέφτομαι... Γιατί να φοράω στην αλήθεια μου φανταχτερά ρούχα που τυφλώνουν τον άλλο από τη στιγμή που θα έρθει το πρωινό που θα ξεγυμνωθεί από μόνη της,χωρίς καν να με ρωτήσει. Κοιτάξτε τον άλλο ντομπρα και πείτε αυτό που σκέφτεστε,μη χτίζεται το κάστρο σας στην άμμο αλλά χτίστε την δική σας πραγματικότητα. ας είναι και με ένα βοτσαλάκι στην αρχή...ξέρετε τι μπορει να καταφέρει κάποιος με ένα βότσαλο??αυτοκρατορία όλοκληρη... όχι άλλο ψέμα,όχι άλλη δικαιολογία... και όποιος μπορεί να αντέξει την αλήθεια μου...θα μπορει να τη μοιραστεί μαζί μου και τότε να φτιάξουμε το δικό μας μαγικό παραμύθι που θα μας ταξιδεύει που και που... όχι δε θα αφήσω το παραμύθι να χειρίζεται ΕΜΕΝΑ...θα χειρίζομαι ΕΓΩ το παραμύθι... δε θα αφήσω "παραμυθένιους" ανθρώπους να με πηγαίνουν όπου εκείνοι θέλουν, θα προσφέρω ΕΓΩ στους ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ανθρώπους  γύρω μου δόση από το δικό μου παραμύθι και τότε ίσως...ίσως λέω να ζήσω το δικό μου ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ παραμύθι,μακρια από φθηνα λόγια και ονειροπαρμένα "κάστρα"...

Μόνο με παραμύθια κατακτώνται οι άνθρωποι... μπορεί να κατακτώνται για μια στιγμή αλλά δεν τους κρατάς με αυτά...και αν φίλε μου πασχίζεις να φτιάξεις ένα παραμύθι για να κατακτήσεις τον άλλο,μονάχα για ένα λεπτό,να τον ξεζούμισεις και μετά να τον πετάξεις πίσω στην άγνωστη πραγματικότητα του...είσαι και εσύ μπλεγμένος όχι απλά σε παραμύθι... αλλά στην δική σου αέναη Κόλαση...

γκρίζα η μέρα... πολύχρωμες οι σκέψεις μου,σαν μπαλόνια ξεχύνονται στον ουρανό...σαν ζεστές αγκαλιές στους αγαπημένους μου ανθρώπους και σαν τρυφερά λόγια στον κάθενα από εσάς...καλημέρα κόσμε από μια πρώην ονειροπαρμένη και νυν αφυπνισμένη...

Χ.