Εκείνοι...που ζουν_ Εσύ?

"Φοβάται να πει πως βαριέται να ζει μία άδεια ζωή
όμως το ξέρει πως της είναι αρκετό να της λες "Σ' αγαπώ"
γιατί κάπως με αυτό δεν υποφέρει...."

Πόσο καιρό έχεις να νιώσεις πως βρίσκεσαι με τον κατάλληλο άνθρωπο,στο κατάλληλο μέρος,την καταλληλότερη στιγμή?

Από πότε έχεις να κοιτάξεις τον άνθρωπο δίπλα σου και να μη διακρίνεις φόβο, να μην γευτείς το βόλεμα των επιλογών σου και να μην βουλιάξεις και πάλι στο γνωστό αυτό μαξιλάρι του "δε μπορώ"!

Συναναστρέφομαι καθημερινά με πολύ κόσμο και δε μου έχει λείψει καθόλου να μιλάω με ανθρώπους που περιγελούν την έννοια της ψυχολογίας,θεωρούν πως μόνο οι αδύναμοι πηγαίνουν σε ψυχολόγο και βροντοφωνάζουν πως ζουν τις τέλειες ζωές. Έχουν μπερδέψει την έννοια της δύναμης στον άνθρωπο,την έννοια της ευαισθησίας και του διεκδικείν. Είναι αυτοί που ενώ "δείχνουν" τόσο καλά με τον εαυτό τους, λένε ψέματα,συμβιβάζονται με όσα τους έρθουν, είναι "δυσκοίλιοι" στο να ρισκάρουν και φοβούνται όσο τίποτα το ξεβόλεμα από την πραγματικότητα τους. Λες και αν τους αποκαλύψεις ένα ακόμα κομμάτι του παζλ,χάνονται και δε μπορούν να το διαχειριστούν . Πνίγονται σε μία κουταλιά νερό και δύναμη τους έχουν τον στρουθοκαμηλισμό.

Όλοι μας και εσύ και εγώ, έχουμε γνωρίσει ανθρώπους στη ζωή μας που ήρθαν για να ταράξουν τα νερά. Ήρθαν τόσο διακριτικά αλλά κάνουνε τόσο φασαρία.Ήρθαν, άπλωσαν το χέρι τους και ήταν διατεθειμένοι να σε πάρουν και να σε ξεναγήσουν σε μια άλλη μαγική πραγματικότητα. Τα μάτια τους το λέγανε,ήταν αυτοί οι ασυμβίβαστοι,που ξέρουν να αγαπούν με ένα τόσο αγνό, συντητηρικό αλλά ταυτόχρονα ακραίο και απόλυτο τρόπο. Ήταν οι άνθρωποι που σου έριχναν στα μούτρα την αλήθεια,δε φορούσαν μάσκες και σου έδειχναν ξεκάθαρα τι είναι αυτό που θέλουν, είχαν θάψει από καιρό τις στρατηγικές και πάλευαν καθημερινά για αυτό που πίστευαν. Αιθεροβάτες ή περίεργους τους αποκαλούν. Ότι και να ακουμπούσαν θέλαν να το μεταμορφώσουν σε μαγεία. Δε προσπαθούσαν για τίποτα λιγότερο από το άπιαστο,το υπέροχο και έβαζαν πολύ εύκολα τελεία σε ημιτελή και "βρώμικα" συναισθήματα. Βλέπεις, πως μπορείς να κάνεις έναν τέτοιο άνθρωπο να λερώσει τα πιστεύω του,τις ιδέες και τα συναισθήματα του? Δε μπορείς... 

Θέλω να κλείσεις τα μάτια λοιπόν και να σκεφτείς... τι σημαίνει να υποστηρίζεις κάποιον άνευ όρων ,ακόμα και αν βρίσκεσαι στον κόσμο της βρωμιάς και του χάους.  Να σκεφτείς πόσο, χρειάζεται στον καθέναν μας ένας άνθρωπος -έμπνευση, ένας άνθρωπος που θα βάλει ψηλά τα στάνταρ και θα σε ωθεί να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και τα όνειρα σου. Πόσο αναγκαίος είναι αυτός ο "τρελός" άνθρωπος που θα βάλει τις ανάγκες αυτού που αγαπάει πάνω από τις δικές του γιατί ο λόγος που υπάρχει είναι να αφήνει χαμόγελα... Κάποιον που θα σε παρακινεί να κάνεις το "σωστό" για σένα, θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο αλλά ακόμα και στις άσχημες στιγμές σου... Θα σε συγχωρεί ,γιατί έχει τη δύναμη να το κάνει. Κλείσε τα μάτια και δώσε μια υπόσχεση... Αν δεν μπορείς να γίνεις ένας τέτοιος άνθρωπος...μην διώχνεις,σκοτώνεις, γειώνεις την παρουσία τους στη ζωή σου. Και αν το έχεις κάνει μέχρι τώρα... να εύχεσαι καθώς στρίβεις στη γωνία να πέσεις ξανά επάνω σε έναν φευγάτο,αληθινό και ασυμβίβαστο. Και αυτή τη φορά να εκτιμήσεις την δεύτερη ευκαιρία σου.

Πόσο καιρό έχεις να κοιτάξεις δίπλα σου και αν δεις κάτι μέτριο ,απλά να το σταματήσεις? Ο χρόνος είναι περιορισμένος,οι άνθρωποι πολλοί. Οι άνθρωποι που θα διαμορφώσουν το χρόνο σου όμως είναι λίγοι και ειναι στο χέρι σου να τους κρατήσεις εκεί. Και τότε ίσως μάθεις πως ο φόβος δε χωράει στα τόσο μεγάλα όνειρα μας.. και πως... κανένα κενό δεν γεμίζει με παρ'ολίγο ευτυχίες~

Χωρίς τη μάσκα,

Χαρά.